In mijn eeuwige zoektocht naar wat dan ook ben ik ook met religie bezig. Voorlopig is dit nog op oppervlakkige en onregelmatige basis. Doch wil ik alle perspectieven bekijken en heb ik me voorgenomen om The god delusion van Richard Dawkins te lezen. Ik zit nu op bladzijde 35 en ik erger me al dood. Oké, ik zal wel een bekrompen, conservatieve geest zijn, ik twijfel er niet aan. Ongetwijfeld sta ik er niet voor open of wat dan ook. Ik ga het in elk geval uitlezen. Ik krijg immers ècht zin om een boek te schrijven en waarom niet over het vergeten mystieke midden. Dawkins zegt dat er geen midden hoeft te zijn tussen extreme gelovig zijn en extreem atheïsme. Het atheïsme heeft gelijk want heeft alle rationele bewijzen aan zijn kant. Zoals Lucebert, het grote genie, al zei: alles van waarde is weerloos. Er is een midden en dat is net zo onverdedigbaar, zo ongelofelijk, zo vreemd en toch zo logisch. Welnu, ik zal dat boek schrijven. En nee, het zal geen bestseller zijn want ik kan niet zo goed kleineren als Dawkins (oké, ik ben nog maar op p.35, de grondige argumenten komen er hoogstwaarschijnlijk wel aan en wie weet, kan hij mij overtuigen en zal ik het boek met respect behandelen - eerst zien, dan geloven weliswaar).
Bij wijlend wijlen, breng ik verslag uit van mijn leesproces, zal geen moeite zijn, heb de eerste bladzijden al volgekrabbeld.
Officiële website
parodie
Het vervolg (maar aan de inhoudstafel af te leiden, is er nog een beter antwoord te schrijven denk ik, toch zal ik het straks wel lezen):
