maandag 6 juli 2009

dit bed

Ik ben niet meer nieuwsgierig
naar al die landen en zeeën
dit bed en jij daarin zijn genoeg
om te weten wie ik ben
dat jij bent wie je bent

dit is de kust waarop wij stranden
waarin wij onze lichamen graven
met de hoofden naar elkaar
zodat wij roerloos elkanders handen kunnen houden
als marmer dat niemand klieven kan
hoe langer wij hier liggen
hoe liever ik je heb
hoe langer wij hier liggen
groeit mijn buik rond jouw rug
zodat ik voor altijd gebogen
nergens meer pas
behalve rond jou

dit is de plek waar wij in elkander blijven groeien
waar ik voor altijd jou mag laten gloeien
onder mijn hand dat heel je zoete lichaam kent

hier weet ik dat als we oud geworden zijn
elkander nog steeds zullen verstoppen in onze vacht
tot jouw rimpels helemaal in de mijne gevallen zijn
in deze eeuwig blauwgemaande nacht

4 opmerkingen:

  1. knappe reset van je blog en nu naar maestro Wim en zijn bevindingen surfen,zou hij vandaag ook aan een vleugje romantiek toe zijn ?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit gedicht blijf ik lezen en herlezen..sinds je het publiceerde. Het raakt me telkermalen opnieuw. Tot in iedere vezel, in mijn ziel.. Intens, ontroerend, prachtig.

    BeantwoordenVerwijderen